علت گرفتگی صدا در بزرگسالان:

علت گرفتگی صدا در بزرگسالان دلایل مختلفی دارد، مانند: عفونت‌های ویروسی، استفاده نادرست از صدا، آلرژی، رفلاکس معده، استرس، مصرف دخانیات و حتی سرطان حنجره می‌توانند باعث گرفتگی صدا شوند.

هنگامی که حنجره دچار مشکل می‌شود، معمولاً اولین علامت گرفتگی صدا است. در حقیقت توانایی تولید صدای حنجره ظریف‌ترین و حساس‌ترین عملکرد آن است. با هر گونه آسیب هر چند جزئی ممکن است دچار اختلال شود و به صورت تغییر صدا و گرفتگی صدا خود را نشان دهد.

علت گرفتگی صدا در بزرگسالان

علت گرفتگی صدا در بزرگسالان

 شایع‌ترین علل گرفتگی صدا

لارنژیت حاد که به دنبال عفونت‌های ویروسی یا فشار زیاد و ناگهانی به حنجره (مانند فریاد زدن) اتفاق می‌افتد.

استفاده نادرست از حنجره مانند صحبت زیاد و طولانی، بلند صحبت کردن و فریاد زدن، صحبت با فشار زیاد و همراه با استرس بالا از هوامل گرفتگی صدا هستند. این عوامل در درازمدت موجب تغییر بافتی تارهای صوتی و آسیب آن می‌شود.

 تماس با مواد محرک مانند سیگار و دخانیات، الکل، تریاک و ترکیبات آن، تماس شغلی با مواد آسیب رسان مانند ذرات چوب، نیکل و آزبست و آلودگی هوا، می‌توانند از دیگر علل شایع گرفتگی صدا باشند.

 آلرژی، ریفلاکس و برگشت محتویات معده به داخل گلو و حنجره به عنوان دیگر علل گرفتگی صدا می باشند. ممکن است گرفتگی صدا مربوط به آسیب وارد شده مربوط به تورم تارهای صوتی و برگشت پذیر باشد، ولی احتمال مشکلات جدی مانند تومورها و سرطان حنجره را هم باید در نظر داشت.

سرطان حنجره

سرطان حنجره معمولاً در سن بالای ۵۰ سال اتفاق می‌افتد و احتمال آن در افرادی که سیگار و دخانیات، الکل و تریاک استفاده می‌کنند، بیشتر است.

 شایع‌ترین علامت سرطان حنجره

گرفتگی صدا از شایعترین علامت سرطان حنجره است. پزشک با معاینه تارهای صوتی علت گرفتگی صدا را مشخص می‌کند.

گلو درد مزمن، احساس گیر کردن جسم خارجی در گلو، بلع دشوار و دردناک و تنگی نفس، از دیگر علائم آسیب حنجره هستند.  در صورت وجود این علائم نیز بررسی حنجره توسط پزشک ضروری است.

 به گرفتگی صدا بایستی به عنوان یک علامت مهم و جدی دقت کرد.  اگر بیش از ۲ هفته طول کشید حتماً به پزشک مراجعه کرد تا حنجره بررسی شود.

روش‌های درمان:

استراحت صوتی، مصرف مایعات کافی، استفاده از مرطوب‌کننده هوا، پرهیز از عوامل محرک مانند سیگار و الکل، درمان رفلاکس معده و در صورت لزوم، مراجعه به پزشک متخصص.

اقدامات پیشگیرانه:

استفاده صحیح از صدا، اجتناب از فریاد زدن و صحبت طولانی، مدیریت استرس و حفظ رطوبت تارهای صوتی