خطر هپاتیت در مبتلایان به سرطان

متخصصان علوم پزشکی در آمریکا بر اساس یافته‌های خود اظهار داشتند که بسیاری از مبتلایان به سرطان به هپاتیت نیز دچارند و از بیماری خود اطلاع ندارند.

 بنابر بررسی‌های این متخصصان در “شبکه مطالعات سرطان SWOG” تعداد قابل توجهی از بیماران مبتلا به سرطان در آمریکا به هپاتیت نوع B و C دچار هستند که از ابتلای خود به این عفونت ویروسی آگاهی ندارند.

این دو نوع هپاتیت می‌توانند در روندِ درمانِ بیماریِ سرطان اختلال ایجاد کرده و مشکلات جدی را متوجه بیمار کنند.

به گفته این گروه از متخصصان آمریکایی معاینات لازم جهت بررسی احتمال ابتلای بیماران مبتلا به سرطان به دو نوع هپاتیت B و C در کلینیک‌های سرطان حائز اهمیت است.

بیماری هپاتیت می‌تواند به بروز مشکلات جدی از قبیل نارسایی کبدی و بیماری کلیوی منجر شود.

در این مطالعه بیش از ۳۰۰۰ بیمار مبتلا به سرطان از سراسر آمریکا شرکت داشتند که به منظور احتمال ابتلاء به هپاتیت و HIV از آنان آزمایش خون گرفته شده بود. ۶.۵ درصد از بیماران در گذشته به هپاتیت نوع B مبتلا بوده، ۰.۶ درصد به هپاتیت B مزمن دچار بوده، ۲.۴ درصد به هپاتیت نوع C و ۱.۱ درصد نیز به HIV مبتلا بوده‌اند.

به گفته محققان تعداد قابل توجهی از این افراد پیش از شروع مطالعه از ابتلای خود به بیماری هپاتیت اطلاع نداشته‌اند.

به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس، همچنین این بررسی نشان داد که تعداد موارد ابتلاء به ویروس HIV در افرادی که از بیماری خود اطلاع نداشتند، پایین بوده است. به علاوه بسیاری از این بیماران در معرض فاکتورهای خطرزایی از قبیل تزریق مواد مخدر نبوده‌اند.

افزایش شانس زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن با مسکن!

پژوهشگران در مطالعه اخیرشان به این نتیجه رسیده‌اند که مسکن‌هایی مانند آسپرین و ایبوپروفن می‌تواند شانس زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن را افزایش دهد.

به نقل از تک تایمز، مصرف داروهای رایج و ارزان مانند آسپیرین و ایبوپروفن می‌تواند شانس زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن را سه برابر کند.

” PIK۳CA” شایع‌ترین آنکوژن در سرطان سر و گردن است و ۳۴ درصد از همه تومورهایی که جهش دارند ژن PIK۳CA را فعال می‌کنند. در سرطان‌های سر و گردن مرتبط با “ویروس پاپیلوم انسانی” (HPV) آنکوژن “PIK۳CA ” در بیش از نیمی از تومورها جهش یافته است.

“ٱنکوژن‌ها “یا “ژن‌های تومورزا” (oncogene) ژن‌های تغییر یافته‌ای هستند که در حالت عادی پروتئین‌هایی را که در کنترل رشد و تکثیر سلول‌ها نقش دارند، بیان می‌کنند. این ژن‌ها در حالت عادی پروتوانکوژن نامیده می‌شوند ولی در صورت بروز جهش در پروتوانکوژن‌ها، آن‌ها به انکوژن‌ها تبدیل می‌شوند. انکوژن‌ها باعث بروز سرطان می‌شوند. جهش‌هایی که پروتوانکوژن‌ها را به انکوژن‌ها تبدیل می‌کنند، اغلب باعث بیان بیش از حد فاکتورهای کنترلی، افزایش تعداد ژن‌های کدکننده آن‌ها یا تغییر فاکتورهای کنترلی بصورتی‌که فعالیت فاکتورها، افزایش یابد یا نیمه عمر آن‌ها در سلول زیاد شود، می‌گردد.

جنیفر گراندیس از “دانشگاه کالیفرنیا، سان‌فرانسیسکو”(University of California San Francisco) ایالات متحده آمریکا و همکارانش ۲۶۶ بیمار مبتلا به “کارسینوم سلول-سنگفرشی سر و گردن”(HNSCC) را که تومورها توسط جراحی از بدنشان خارج شده بود را مورد بررسی و آزمایش قرار دادند.

محققان دریافتند بیماران سرطانی که دارای PIK۳CA هستند و به طور منظم برای حداقل شش ماه از “داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی”(NSAID) مانند آسپرین و ایبوپروفن استفاده می‌کنند، شانس زنده ماندن آنها تا ۵ سال افزایش (۲۵ تا ۷۸ درصد) یافته است.

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی گروهی از داروها هستند که سبب کاهش درد و التهاب می‌شوند. آسپرین وایبوپروفن نمونه‌هایی از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی هستند. دیگر داروهای مسکن محبوب مانند استامینوفن، عملکرد متفاوتی دارند و جز داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی طبقه بندی نمی‌شوند.

محققان معتقدند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی احتمالاً با توقف رشد توموها، از تولید مولکول التهابی “پروستاگلاندین‌ها E۲” جلوگیری می‌کنند.

به گفته “انجمن سرطان آمریکا”، سالانه در حدود ۶۵ هزار نفر در ایالات متحده به بیماری بیماری سرطان سر و گردن مبتلا می‌شوند.

اگرچه پژوهشگران طی این مطالعه به این نتیجه رسیدند که مسکن‌هایی مانند آسپرین و ایبوپروفن می‌تواند شانس زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن را افزایش دهند اما بازهم پژوهشگران بر این باورند که مطالعات بیشتری نیاز است.

این مطالعه در مجله “Journal of Experimental Medicine ” منتشر شد.

زمان از سرطان قوی تره

 

معادله ثابت شده‌ای بین سخت تر شدن امکان درمان و گـذشت زمـان وجود دارد اگر برای توجه و پیگیری نشانه های هرچند کوچک وقت نگذاریم، شاید فرصت تجربه های شیرین زندگی پیش رو را در ازای زمانی طولانی تر برای درمان های پیشرفته تر هزینه کنیم.

از تمام سال، حداقل یک بار انجام ارزیابی ها و پیگیری ناخوشی های پیش آمده را به بدنمان بدهکار هستیم تا بر میزان سلامتی مان آگاه شویم و امکان پیشگیری و درمـان زودهنـگام را از دست ندهیـم

زمان، پرقـدرت ترین مبـارز در برابر ابتلا و درمـان سرطان است.

تاثیر چای “اولونگ” در پیشگیری از سرطان پستان

نتایج یک بررسی نشان می‌دهد: مصرف چای “اولونگ” می‌تواند در پیشگیری از سرطان پستان موثر باشد.

 نتایج بررسی‌های جدید حاکی از آن است: چای اولونگ سلول‌های سرطان پستان را از بین برده و افرادی که میزان زیادی از این چای را مصرف می‌کنند کمتر در معرض ابتلا به این نوع سرطان هستند.

اولونگ یا چای اولونگ (OOLONG TEA) به نوعی از چای گفته می‌شود که در اثر اکسیداسیون ناقص برگه‌های چای تولید می‌شود.

به گفته محققان، به رغم پیشرفت‌های خوبی که در تشخیص و درمان سرطان پستان بدست آمده، این سرطان از شایع‌ترین نوع سرطان‌ها و دومین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در میان زنان است. با توجه به این شرایط، محققان همچنان به دنبال روش‌های موثر در پیشگیری و درمان این بیماری هستند.

محققان پیش از این، فوائد چای سبز را در پیشگیری از ابتلا به سرطان پستان مورد بررسی قرار داده و به ترکیب‌های ضد سرطان موجود در آن پی بردند. هرچند، تحقیقات کافی در مورد تاثیر دیگر انواع چای و نقش آن‌ها در پیشگیری از این نوع سرطان انجام نگرفته‌ است.

 به نقل از مدیکال نیوز تودی، اکنون گروهی از محققان آمریکایی به بررسی تاثیر چای اولونگ، سبز و سیاه در پیشگیری و درمان سرطان پستان پرداختند. محققان مشاهده کردند که چای اولونگ و سبز رشد تمامی انواع سلول‌های سرطان پستان را متوقف می‌کند.  عصاره چای سیاه این تاثیر را روی سلول‌ها ندارد.

از فواید کنار گذاشتن عطر

بنزآلدهید، بنزیل استات، اتانول، اتیل استات و لینالول که در بیشتر عطرها یافت می شوند با تحریک و اختلالات دستگاه تنفسی پیوند خورده اند.

به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: پیش از این که عطر جدید خود را روی لباس خود اسپری کنید، شاید بهتر باشد دوباره فکر کنید. بیشتر عطرها از مواد سمی و مصنوعی درست می شوند که میتوانند به سلامت انسان آسیب وارد کنند. در شرایطی که انسان‌ها هزاران سال است که از روغن‌های اساسی گیاهان دارویی، گل‌ها و مواد طبیعی دیگر برای خوشبو کردن خود استفاده می‌کنند، برخی تولیدکنندگان عطر استفاده از مواد مصنوعی ارزان و سمی که می‌توانند زمینه ساز بروز مشکلات سلامت شوند را در دستور کار خود قرار داده‌اند.

باید به این نکته توجه داشته باشید که عطرها به محصولات دیگر مانند پاک کننده‌ها، نرم کننده‌های لباس، خوشبوکننده‌های هوا و شمع‌های معطر نیز اضافه می‌شوند که بسیاری از آنها می‌توانند برای سلامت انسان مضر باشند.

نتایج کنار گذاشتن محصولات معطر شاید شما را شگفت زده کند. در ادامه با برخی فواید سلامت این کار بیشتر آشنا می‌شویم.

تنفس بهتر: بنزآلدهید، بنزیل استات، اتانول، اتیل استات و لینالول که در بیشتر عطرها یافت می شوند با تحریک و اختلالات دستگاه تنفسی پیوند خورده اند.

سردرد کمتر: مواد شیمیایی مانند بنزیل الکل و متیلن کلراید از جمله مواد شناخته شده ای هستند که می توانند به بروز سردرد منجر شوند.

بهبود خلق و خو: مطالعات نشان داده اند که متیلن کلراید می تواند موجب تحریک پذیری شود.

بهبود هماهنگی ماهیچه‌ای: بنزیل الکل و اتانول می توانند موجب گرفتگی های ماهیچه ای و عدم هماهنگی شوند.

بهبود حس بویایی: کنار گذاشتن محصولات معطر می‌تواند به بهبود شرایط بویایی شما منجر شود. برخی مواد شیمیایی در عطرها می‌توانند به بروز اختلال در حس بویایی منجر شوند.

درد کمتر: بسیاری از مواد شیمیایی موجود در عطرها با درد پیوند خورده‌اند. بنزیل آلدهید با شکم درد پیوند خورده، در شرایطی که بنزیل الکل و متیلن کلراید با سردرد مرتبط هستند.

خطر کمتر آسیب کلیوی یا کبدی: اتیل استات با آسیب کلیوی و کبدی پیوند خورده است.

کاهش بروز افسردگی یا اضطراب: اتانول و لینالول می‌توانند در سیستم عصبی مرکزی اختلال ایجاد کنند که ممکن است با احساس افسردگی یا اضطراب در ارتباط باشد.

کاهش خطر بیماری مغزی: استون و بنزیل الکل با بروز اختلال در سیستم عصبی مرکزی پیوند خورده اند. برخی مواد شیمیایی موجود در عطرها با اختلال نقص توجه، بیماری آلزایمر، زوال عقل، بیماری ام‌اس و بیماری پارکینسون مرتبط هستند.

کاهش خطر سرطان: بسیاری از عطرها حاوی مواد سرطان‌زا هستند که از آن جمله می‌توان به بنزیل استات، لیمونن، و متیلن کلراید اشاره کرد. بنزیل استات با یکی از مرگبارترین انواع سرطان یعنی سرطان پانکراس پیوند خورده است.

چاقی هم به نفع سرطان است و هم به ضرر سرطان!

نتایج بررسی های علمی جدید نشان می دهد چاقی دو اثر متضاد بر سلامتی انسان دارد و اگر چه به رشد تومورهای سرطانی کمک می کند، ولی می تواند باعث شود برخی داروهای ایمن درمانی ضدسرطان بهتر عمل کنند.

به نقل از نیواطلس، نتایج بررسی های علمی جدید نشان می دهد چاقی دو اثر متضاد بر سلامتی انسان دارد و اگر چه به رشد تومورهای سرطانی کمک می کند، ولی می تواند باعث شود برخی داروهای ایمن درمانی ضدسرطان بهتر عمل کنند.

 این دو اثر متناقض چاقی باعث حیرت جامعه پزشکی شده  است. نکته جالب آنکه داروی ایمن سازی که باعث افزایش کارآیی سیستم ایمنی بدن می شود خود می تواند به از بین رفتن تومورهای سرطانی کمک کند.

یک مطالعه در این زمینه در دانشگاه دوبلین ایرلند صورت گرفته و حاکیست چاقی تاثیر مثبتی بر روی یک سلول ایمنی آفرین بدن موسوم به سلول «ان کی» دارد وموجب می شود سلول یادشده بتواند برای کنترل سرطان بهتر عمل کرده و از آسیب رساندن تومورها به بدن جلوگیری می کند. در این تحقیق روش هایی برای افزایش فعالیت سلول های ان کی پیشنهاد شده است.

اما بررسی دوم که در دانشگاه یوسی دیویس صورت گرفته نشان می دهد افزایش چاقی باعث تشدید فعالیت هورمونی به نام لپتین در بدن می شود که آن هم عملکرد سلول های موسوم به تی سلز که به جنگ سرطان می روند را مختل می کند.

دانشمندان معتقدند در مجموع بهتر است افراد برای کاهش وزن خود اقدام کنند و می توان درآینده داروهای مصونیت سازی تولید کرد که بتوانند فعالیت پروتئین های مخرب سلامت را به روش های دیگری متوقف کنند. آنان می گویند مضرات چاقی برای سیستم ایمنی بدن در مجموع بیشتر از منافع آن است.

 

خطر ابتلا به سرطان‌های دیگر در مبتلایان به سرطان پوست

به نقل از ساینس‌دیلی، نتایج تازه‌ترین پژوهش‌های صورت گرفته نشان می‌دهد، افرادی که مبتلا به سرطان پوست هستند، در معرض ریسک بالا ابتلا به برخی سرطان‌های دیگر نیز قرار دارند.

براساس این مطالعات،  سرطان‌های خون، سینه، روده بزرگ و پروستات از جمله سرطان‌هایی است که فرد با ابتلا به سرطان پوست در معرض آنها نیز قرار دارد.

این پژوهش که توسط محققان دانشگاه استنفورد آمریکا صورت گرفته است، توضیح می‌دهد: بالاترین ریسک در بین بیمارانی وجود دارد که دارای تعداد دوره‌های زیاد «سرطان سلول پایه ای» (BCC) بوده‌اند.

کاویتا سارین، سرپرست و محقق ارشد این مطالعه می‌گوید: «یافته‌های جدید نشان می‌دهد زمانی‌که افراد به طور مکرر دچار سرطان سلول پایه‌ای شوند، با ریسک بالا سرطان‌های داخلی روبرو هستند؛ در مطالعات گذشته این خطر تنها برای ابتلا به سرطان ملانوم دیده شده بود».

محققان دانشگاه استنفورد به مطالعه و پژوهش‌های خود ادامه می‌دهند تا دریابند، جهش‌های خاص در ژن‌هایی که مسئول ترمیم آسیب‌های «DNA» هستند در پیشرفت بیماری‌های بدخیم ارتباط دارند یا این موضوع گسترده‌تر از آنچه که آنها تصور می‌کنند، است.