بایگانی ماه بهمن 1396

کباب باربیکیو
نتایج پژوهشی که توسط محققان کشور بر روی الگوی مصرف کباب به عنوان یک عامل سرطان‌زای بالقوه در کرمانشاه انجام شد، نشان داد که پخت کباب در کرمانشاه از الگوی سالم پیروی نمی‌کند. مصرف زیاد کباب و عادات غذایی ناسالم، خطر سرطان‌زایی آن را افزایش می‌دهد. بنابراین، توجه به این موضوع از سوی مقامات وزارت بهداشت و متولیان سلامت عمومی ضروری است.

سرطان در شرایطی به وجود می‌آید که سلول‌ها کنترل نشده و دیوانه‌وار تقسیم شوند و این سلول‌های غیر طبیعی ممکن است توسط دستگاه گردش خون و یا دستگاه لنفاوی به قسمت‌های مختلف بدن منتقل شوند. این بیماری یکی از مهمترین مشکلات سلامت عمومی در ایران است. بر اساس آخرین مطالعات آماری و اپیدمیولوژیک، پس از بیماری‌های قلبی عروقی و آسیب‌های ناخواسته (حوادث جاده‌ای، آتش‌سوزی، زلزله و…)، سرطان سومین علت مرگ و میر در ایران است.

کباب یکی از محبوب‌ترین غذاهای خاورمیانه، به ویژه در ایران است. در ایران، حدود هفت نوع کباب از جمله کوبیده، جوجه، بختیاری، سلطانی، دنده، ماهی و برگ وجود دارد. تفاوت آن‌ها در روش‌های آماده‌سازی، افزودنی‌ها است. مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده است که رژیم غذایی نقش تعیین‌کننده‌ای در بروز سرطان دارد. همچنین مشخص شده است که یک سوم از سرطان‌ها با تغذیه مرتبط هستند. مواد شیمیایی که به طور طبیعی در مواد غذایی وجود دارند، ترکیبات مصنوعی و ترکیبات تولیدشده هنگام پخت و پز عوامل سرطان‌زایی هستند که در برخی غذاها وجود دارند.

در دهه‌های گذشته، محققان به عوامل سمی که در روند پخت و پز تولید می‌شوند، توجه فراوانی کرده‌اند. الگوی غذایی، میزان مصرف و روش پخت و پز مهمترین عواملی هستند که میزان و سطح خطر عوامل سرطان‌زا را تعیین می‌کنند. محققان نشان داده‌اند که غذاهای کباب شده روی ذغال به دلیل چربی و پروتئین زیاد دارای میزان زیادی مواد سمی هستند.

برخی از انواع ترکیبات سرطان‌زا، هنگام پخت و پز در دمای بالا تولید می‌شوند. این ترکیبات حدود ۳۰ سال پیش شناسایی شده‌اند. این ترکیبات هنگام تجزیه‌ شیمیایی ترکیباتی مانند چربی‌ها به وسیله‌ حرارت مستقیم تولید می‌شوند. همچنین تحقیقات نشان داده است که نه تنها خوردن بلکه دود غذاهای کبابی نیز ممکن است مضر باشد، زیرا استنشاق و همچنین تماس پوستی می‌تواند انسان را با ترکیبات سرطان‌زا مواجه کند.

از آن جا که غذاهای کبابی به دلیل لذیذ بودن و سهولت پخت و پز در خانه و رستوران‌ها بسیار پرطرفدار هستند، محبوبه حسینی‌کیا و همکارانش در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در مطالعه‌ای الگوی مصرف کباب را به عنوان یک عامل خطر بالقوه سرطان‌زا در بزرگسالان کرمانشاه بررسی کردند.

این مطالعه مقطعی در فروردین سال ۱۳۹۴ بر روی ۷۰۵ بزرگسال که در استان کرمانشاه زندگی می‌کردند، انجام شد. نمونه‌ها به صورت تصادفی از مناطق مختلف کرمانشاه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌ای که توسط اعضای علمی گروه تغذیه‌ دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه طراحی شده بود، جمع‌آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.

نتایج این مطالعه در نشریه‌ «هماتولوژی-آنکولوژی و تحقیقات سلول‌های بنیادی» دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر شده است. بررسی‌ها نشان داد که شرکت‌کنندگان در این مطالعه بدون در نظر گرفتن وضعیت اجتماعی و اقتصادی، میزان زیادی کباب مصرف می‌کنند. در این مطالعه افرادی با سطح تحصیلات بالا بیشتر از کسانی که سطح تحصیلات پایین‌تری داشتند، از کباب استفاده می‌کردند و الگوی ناسالمی در مصرف کباب داشتند.

نتایج حاکی از آن است که تقریبا ۶۰ درصد افراد تمایل زیادی به مصرف کباب دارند. میانگین مصرف کباب در میان شرکت‌کنندگان در این مطالعه ۴ بار در ماه بود. تقریبا ۸۵ درصد از شرکت‌کنندگان در این مطالعه تمایل به مصرف کباب با مقدار زیادی نمک داشتند. در این مطالعه ۹۳.۹ درصد از شرکت‌کنندگان از ذغال چوب، سوخت پخت و پز برای تهیه کباب استفاده می‌کردند.

بر اساس یافته‌های این مطالعه می‌توان گفت که پخت کباب در کرمانشاه از الگوی سالم پیروی نمی‌کند و می‌توان آن را به عنوان عامل خطر نیرومندی در پیشرفت سرطان در نظر گرفت. بنابراین، توجه فوری از سوی مقامات وزارت بهداشت و متولیان سلامت عمومی نیاز است.

برای به دست آوردن نتیجه قطعی در مورد ارتباط بین سرطان و استفاده از کباب، نیاز به تحقیقات بیشتری است. اکثر دانشمندان و متخصصان تغذیه در کشورهای صنعتی توصیه می‌کنند که مردم مصرف کباب را کاهش دهند. متخصصان توصیه می‌کنند برای به حداقل رساندن ترکیبات سرطان‌زا در رژیم غذایی، از تماس مستقیم گوشت با سطح پخت (دقیقا شبیه آنچه که در تهیه‌ کباب اتفاق می‌افتد) جلوگیری شود و زمان پخت و پز کاهش یابد.

همچنین پختن گوشت، به ویژه با استفاده از مایکروویو، می‌تواند ترکیبات سرطان‌زا را کاهش دهد. جابجا کردن و چرخاندن گوشت در طی فرآیند پخت و پز می‌تواند تشکیل ترکیبات سرطان‌زا را در مقایسه با روش‌هایی که گوشت در طول پخت و پز زیر و رو نمی‌شود، کاهش دهد.

هنگام کباب کردن، باید توجه داشت که دمای بالا نیز منجر به تشکیل این ترکیبات در کباب می‌شود. همچنین توصیه می‌شود در رژیم غذایی از میوه‌ها و سبزیجات به میزان زیادی استفاده شود. زیرا میوه‌ها و سبزیجات به دلیل غنی بودن از فیبر، ویتامین‌ها، مواد معدنی، آنتی اکسیدان‌ها و … به محافظت از بدن در برابر ترکیبات سرطان‌زا کمک می‌کنند.

تهران – ایرنا – محققان دریافتند ترکیب یک داروی بازدارنده رگ‌زایی موسوم به Axitibin با یک داروی ایمن‌درمانی (ایمونوتراپی) به نام Pembrolizumab می‌تواند مانع رشد تومورها در بیماران مبتلا به سرطان کلیه شود.
به گزارش روز دوشنبه گروه اخبار علمی ایرنا از پایگاه خبری مدیکال ساینس، در آزمایشات کلینیکی اولیه که روی بیماران مبتلا به سرطان کلیه پیشرفته بدون سابقه درمان انجام گرفت، مشخص شد این شیوه جدید فاقد هرگونه عوارض جانبی ناخواسته است.
داروی Axitibin که مانع فرآیند شکل‌گیری رگ‌های خونی به‌منظور تغذیه تومورهای سرطانی می‌شود، در سال 2012 میلادی به عنوان دارویی موثر برای بیماران مبتلا به سرطان کلیه مورد تایید سازمان غدا و داروی آمریکا قرار گرفت.
داروی Pembrolizumab نیز یک داروی ایمن‌درمانی است که مانع به‌کارگیری مکانیزم‌های دفاعی بدن توسط سلول‌های سرطانی و فرار این سلول‌ها از حمله سلول‌های ایمنی می‌شود. این دارو برای درمان چندین نوع سرطان از جمله ملانوم، سرطان ریه، سر و گردن مورد تایید سازمان غذا و دارو قرار گرفته است؛ اما تا کنون مطالعات جامعی درباره تاثیر آن بر سرطان کلیه انجام نشده است.
تحقیقاتی که پیش از این در مورد ترکیب داروهای بازدارنده رگ‌زایی و ایمن‌درمانی انجام گرفته نشان دهنده تولید مواد بسیار سمی و عوارض جانبی بسیار مضر برای بیماران بوده و به همین علت استفاده از این شیوه چندان مورد توجه محققان قرار نگرفته است. اما اکنون ترکیب دو داروی، امید تازه‌ای را برای درمان سرطان کلیه پیشرفته ایجاد کرده است.
نتایج این تحقیقات در تاریخ 10 فوریه در سمپوزیوم مجاری تناسلی و ادرای ASCO در سانفرانسیسکو ارائه شد.

نتایج تازه‌ترین پژوهش‌های محققان نشان داده است،‌سرطان سینه میان زنان ژاپنی رو به افزایش است.

براساس داده‌های موجود، از هر 38 زن ژاپنی یک نفر به سرطان سینه مبتلا می‌شود.

بررسی‌های صورت گرفته نیز نشان می‌دهد، سرطان سینه در بین زنان آسیایی به طور پیوسته رو به افزایش است و این بر خلاف سایر قومیت‌های نژادی است.

به گفته کارشناسان علاوه بر تأثیر ژنتیک، شیوه زندگی نیز عامل مهمی در افزایش ریسک ابتلا به این سرطان است؛ اهمیت استعداد ژنتیکی در ابتلا به سرطان سینه در سال 1991 به اثبات رسیده است.

براساس ادعای کارشناسان بهداشتی، چاقی، عدم تمرین فیزیکی، مصرف الکل، درمان جایگزینی هورمون در طول یائسگی، پرتوهای یونی و دیر بچه‌دار شدن یا بچه‌دار نشدن از مهم‌ترین عوامل افزایش احتمال بروز سرطان سینه است.

کارشناسان همچنین می‌گویند، علاوه بر اینکه شیوع سرطان سینه در زنانی که بچه‌دار می‌شوند کمتر است، بلکه این کاهش با تعداد بچه‌ها رابطه مستقیم دارد.

به نظر می‌رسد بارداری و شیردهی از طریق مکانیسم‌های مختلفی مانع از بروز سرطان سینه می‌شوند؛ نقش پیشگیرانه شیردهی سالهاست مورد توجه محققان است؛ هر چه سن شروع شیردهی، تعداد دفعات و مدت زمان آن بیشتر باشد، احتمال ابتلا کمتر است.

مطالعات اخیر نشان داده است که بیماران سرطان ریه در صورتی که قبل از عمل جراحی ورزش کنند، کمتر دچار عوارض عمل جراحی می‌شوند.

به نقل از یونایتدپرس، محققان دانشگاه سیدنی استرالیا دریافتند که هر چقدر بیماران سرطان ریه قبل از عمل جراحی بیشتر ورزش کنند کمتر به عوارض عمل دچار می‌شوند.

ورزش منظم قبل از عمل جراحی 48 درصد احتمال عوارض عمل را کاهش می‌دهد.

مدیر این تحقیقات درباره یافته‌های آن می‌گوید: بیشتر بیماران سرطانی نگران عوارض بعد از عمل جراحی هستند. یافته‌های تحقیقات ما می‌تواند بر کیفیت زندگی بیماران بیفزاید و هزینه درمان آنها را نیز کاهش دهد.

در این تحقیقات تنها بیماران سرطان ریه مورد بررسی قرار گرفته‌اند و آنها سه بار در هفته‌ ورزش هوازی مانند پیاده روی و ورزش قدرتی مانند وزنه زدن انجام می دادند. محققان امیدوارند که بتوانند این تحقیقات را بر روی بیماران سرطانی دیگر انجام دهند و نتایج آن را بررسی کنند.

پژوهشگران آمریکایی، برای متوقف کردن حرکت سلول‌های سرطانی، یک روش سه‌بعدی ابداع کردند.

 به نقل از فیز، روزانه تقریبا 100 میلیارد سلول جدید در بدن انسان به وجود می‌آیند.

این سلول‌ها به تریلیون‌ها سلول قدیمی‌تر ملحق می‌شوند تا بافت‌ها و ارگان‌هایی که برای زنده ماندن به آنها نیاز داریم، شکل دهند.

گاهی اوقات، هنگامی که یک سلول ایجاد می‌شود، جهشی در DNA آن رخ می‌دهد و سلول را ناقص و احتمالا برای محیط داخلی بدن، خطرناک می‌سازد.

معمولا یک سلول، نقص‌های خود را تشخیص و به سرعت به عمر خود خاتمه می‌دهد.

اما گاهی اوقات، سلول جهش یافته به جای از بین بردن خود، تکثیر شده و توموری را شکل می‌دهد که ممکن است در هم بشکند، ایجاد متاستاز کرده و به دیگر بخش‌های بدن–بیشتر اوقات از راه جریان خون-حمله کند.

خوشبختانه، “فیلیپ لدوس” (Philip LeDuc)، استاد مهندسی مکانیک “دانشگاه کارنگی ملون” (Carnegie Mellon University) با همکاری “جیمز لی‌وان” (James Li Wan)، دانشجوی دکترا و دکتر “کارولا نئومن”(Carola Neumann)، پژوهشگر سرطان سینه از “دانشگاه پیتزبورگ” (University of Pittsburgh) آمریکا، یک “مدل بیمار” ابداع کرده‌اند که دانشمندان می‌توانند از آن برای درک بهتر و نهایتا متوقف کردن جابجایی سلول‌های سرطانی استفاده کنند.

به گفته لدوس، دلیل آغاز این پروژه، علاقه‌ پژوهشگران به رابطه میان علم فیزیک و سرطان بود.

از آنجا که تومورها طبیعتا توده‌های فیزیکی هستند، هم روش‌های بیوشیمیایی و هم روش‌های فیزیکی می‌توانند سلول‌ها و تومورهای سرطانی را تحت تاثیر قرار دهند.

لدوس، نئومن و وان، پس از در نظر گرفتن رابطه میان این دو موضوع، توجه خود را به متاستاز و تحلیل سلول‌های سرطانی منعکس کردند.

آنها توانستند علاوه بر همکاری، روش دقیق‌تر و مرتبط‌ تری را برای بررسی سلول‌های سرطانی ابداع کنند.

اگرچه تحلیل سنتی سلول‌ها، در “پتری دیش” پلاستیکی انجام می‌شود، این گروه پژوهشی، یک مدل سه‌بعدی ابداع کردند که شرایط فیزیولوژیکی یک ارگان را دقیق تر منعکس می‌کند.

دانشمندان می‌توانند با استفاده از این مدل، پیچیدگی‌های سلول‌های سرطانی را در محیطی که شباهت بیشتری به بدن انسان دارد، کشف و تحلیل کنند.

لدوس می‌گوید: برای دهه‌ها، زیست‌شناسی با گذاشتن سلول‌ها درون پتری دیش بررسی شده است اما سوال این است که آیا می‌توان سیستم‌های فیزیولوژیک مرتبط تری ساخت؟ ما از روش‌های “ریزسیال‌شناسی”(microfluidic) و “ساخت میکرو” (microfabrication) برای ایجاد سیستم‌های سه بعدی استفاده می‌کنیم چون سلول‌ها در بافت‌های سه‌بعدی وجود دارند و طبیعتا در یک پتری دیش دو بعدی مستقر نیستند.

معمولا، سیستم‌های “میکروفلوئیدیک”(سیستم‌هایی که مایع را به سطح میکروسکوپی انتقال می‌دهند)، از پلاستیک ساخته شده‌اند اما از آنجا که لدوس، نئومن و وان، به دنبال یک سیستم فیزیولوژیکی مرتبط تر بودند که با استفاده از کلاژن(برجسته‌ترین پروتئین در بدن انسان) ابداع کردند.

نئومن، استادیار داروشناسی و زیست‌شناسی شیمیایی دانشگاه پیتزبورگ می‌گوید: ما به روش سنتی، سلول‌ها را در پلاستیک پرورش می‌دادیم و در پتری دیش‌ها روی آنها کار می‌کردیم اما درهیچ قسمتی از بدن انسان، پلاستیک وجود ندارد. داشتن یک سیستم سه‌بعدی شبیه به شرایط فیزیولوژیکی، راه بهتری برای گرفتن نتایج سریع‌تر و مرتبط تر است.

هر یک از ابزار میکروفلوئیدیک ابداعی این گروه، دو جزء کلیدی دارد؛ مجموعه‌ای از کانال‌هایی شبیه به رگ‌های خونی معمول و تراکمی از سلول‌های سرطانی که در کلاژن جای دارند.

هنگامی که ابزاری ساخته می‌شود، این کانال‌ها با یک محرک شیمیایی که در کلاژن اطراف پخش می‌شود، تزریق می‌شوند.

در حالیکه مولکول‌های محرک از کانال‌ها دور می‌شوند، یک شیب زیست‌مولکولی ایجاد می‌شود. این شیب، امکان حرکت را برای سلول‌های سرطانی موجود در کلاژن فراهم می‌سازد که اغلب به کانال‌های رگ خونی شبیه‌سازی شده بازمی‌گردد.

اگر سلول‌های سرطانی به جریان خون بیمار وارد شوند، متاستاز می‌کنند و می‌توانند تومورهای سرطانی ثانویه را شکل دهند.

به گفته لدوس و نئومن، بیشتر بیماران مبتلا به تومورهای خشک، معمولا در اثر متاستاز از دنیا می روند نه خود تومور اولیه. به همین دلیل، دانشمندان باید بفهمند چگونه رخ دادن متاستاز را در محل اولیه متوقف کنند.

این گروه پژوهشی معتقدند پژوهشگران برای تشخیص بهترین درمان برای هر بیمار، می‌توانند از سیستم ابداعی آنها برای بررسی تومورهای بیماران مبتلا به سرطان استفاه کنند. این فرآیند نهایتا کمک می‌کند درمان سرطان، شخصی‌تر و موثرتر شود. این پژوهش در مجله  “Scientific Reports”به چاپ رسید.